Í morgun mætti ég sólinni á leið í skólann í fyrsta sinn eftir skammdegið. Mér hefur alltaf fundist þessi árvissa fyrsta morgunkveðja sólarinnar á leið í skólann vera gott merki um að veturinn sé vel farinn að styttast. Reyndar hefur hann verið mjög mildur núna, kom samt við með áhlaupi í lok síðustu viku og skildi eftir talsverðan snjó, mikinn sums staðar, a.m.k. voru met sett í Reykjavík. En þeim mun meiri er birtan núna eftir drungann í vetur. Kannski verður ekki meiri vetur, hver veit. Framundan er góuhófið um næstu helgi, megi góan nú haga sér vel til enda.